هریک از ما بگونه ای متفاوت از ماهواره و اینترنت استفاده می کنیم، این ابزار مانند تیغی دو لبه است که هم بوسیله آن می توان بیمار در حال مرگ را جراحی کرد و از مرگ حتمی نجات داد و هم با آن جانی را ستاند.
بسیاری از کارشناسان تربیتی و خانواده معتقدند، با برنامه ریزی صحیح و فعالیت های فرهنگی و قرار دادن سبک و روش زندگی جوانان در مسیر درست، می توان باورهای اعتقادی آنها را تقویت کرد و موجبات یک ارتباط سالم و قانونمند را برای آنان به عنوان عضوی از جامعه فراهم ساخت.
خانواده، مدرسه و رسانه ها از جمله ابزارهایی هستند که می توان از آنها برای تعمیق ارزشهای اسلامی و ملی و آگاه کردن جوانان بهره گرفت.
هرچند توجه به نیازهایی چون حس زیبایی دوستی، آراسته بودن و تنوع طلبی جوانان و تلاش برای ارائه پاسخ منطقی و متناسب با این نیازها بر اساس الگوهای دینی و ملی نیز می تواند ما را در موفقیت در این مهم یاری رساند.حال آنکه آگاهی بخشی و تقویت احساس ارزشمندی در فرزندان، بصیرت خانواده ها و پایبندی به آموزه های دینی از عوامل مهمی هستند که خانواده را در برابر تهاجم فرهنگی بیگانه، بخصوص اینترنت و ماهواره واکسینه می کند.
فرزندان ما باید با نحوه مدیریت هیجانات و علاقه های خود آشنا باشند، توانایی «نه» گفتن به برنامه ها و سایت های مخرب رسانه های بیگانه ضرورت دارد، آنها باید قدرت تشخیص برنامه های آموزنده و مفید را از برنامه های مبتذل این وسایل داشته باشند و از محتوای ارزشمند آن به عنوان یک عامل موثر در افزایش دانش خود بهره ببرند.....
تقویت روحیه خودباوری فرزندان
یک کارشناس خانواده با تاکید بر تقویت احساس ارزشمندی در فرزندان و دوست داشتن آنها می گوید: از جمله ابزارهایی که می توان با آنها خانواده ها و فرزندان را در برابر تهاجم فرهنگی محافظت کرد، تقویت روحیه خودباوری فرزندان، تمجید از عملکرد خوب آنها و آگاهی دادن در انتخاب برنامه های اینترنت و ماهواره است.
"حسین علیزاده" می افزاید: والدین باید شنونده خوبی برای سخنان فرزندان خود باشند و ارتباط عاطفی میان خود و آنها را تقویت کنند، هرچند یادآوری پیامدهای ناشی از استفاده نادرست از این دو وسیله و تقویت دین باوری از جمله عوامل دیگری است که می تواند، فرزندان را در برابر این تهاجم بیمه کند.
این مدرس مهارت های زندگی، ادامه می دهد: دشمن با پخش برنامه های خاص در ماهواره و گسترش سایت های اینترنتی مخالف نظام و ارزش های اسلامی بدنبال اهداف شوم و پلید خود است از این رو باید فرزندان را نسبت به این اهداف هوشیار کرد.
«تقوای گریز» بدان معناست که فرزند یاد بگیرد هرگاه با یک گناه، سایت مستهجن و فیلم گناه آلود روبرو شد، فورا از آن فاصله بگیرد و دوری از گناه را در خود تقویت کند.«تقوای ستیز» این است که فرزند یاد بگیرد، هر زمان با یک گناه ، فیلم ناسالم و سایت مبتذل روبرو شد، با آن مبارزه کند، به ایمان خود پناه ببرد و یک روش بهتر را برگزیند یعنی تسلیم نشود
وی می افزاید: رسانه های بیگانه با پخش برخی برنامه ها در ماهواره و اینترنت، فرد را به اندازه ای غرق در آنها می کنند که دست کشیدن از این برنامه ها و بازگشت به عقب تقریبا غیر ممکن است.
به گفته این کارشناس خانواده، این رسانه ها برای ما و فرزندانمان افکارسازی و بگونه ای آن را هدایت می کنند که از واقعیت ها فاصله گرفته و به سمت دروغ و غیر واقعیت ها سوق پیدا می کنیم؛ به عنوان مثال با استفاده از کلمات عامه پسندی نظیر حقوق بشر، آزادی زن، ستم مردان در خانواده، علم و دانش جوانان، آزاد بودن در ازدواج و فردی بودن دین، اذهان را تحت تاثیر قرار می دهند.
گرفتن هویت اصیل و جایگزین کردن هویت ساختگی
علیزاده با بیان اینکه اینترنت و ماهواره در بسیاری از موارد با برنامه های خود، هویت اصیل فرد را گرفته و هویتی ساختگی را جایگزین می کنند، می گوید: دشمن تلاش دارد تا دین و فرهنگ ما را سست و متزلزل نشان دهد و فرهنگ و گفته های خود را آموزنده و عامل پیشرفت معرفی کند.
وی خاطر نشان می کند: از بین بردن قبح و زشتی کار حرام و گناه، عادی جلوه دادن آن، استفاده از تصاویر عریان و محرک جنسی از دیگر ماموریت های دشمن با کمک برنامه های ماهواره و اینترنت است.
آسیب های روانی برای استفاده کنندگان از ماهواره
این کارشناس خانواده با بیان اینکه افرادی که به تماشای برنامه های ماهواره و استفاده مدام از اینترنت عادت کرده اند، در معرض انواع آسیب های روحی و روانی هستند، می افزاید: وابستگی به این دو وسیله علاوه بر این، به آشفتگی خواب، بلوغ زودرس، فاصله گرفتن از اعتقادات و باورهای مذهبی، ایجاد شک و بدبینی میان همسران، دور شدن از فرزندان و ایجاد فاصله ای عمیق در بین اعضای خانواده منجر می شود.تکرار تماشای برنامه های یاد شده از طریق ماهواره، یادگیری و تحصیلات فرزندان را دچار آسیب کرده و در برخی موارد سبب بیماری هایی نظیر چند شخصیتی در افراد می شود.
راه چاره چیست؟
علیزاده با ذکر یک مثال، راه و چاره مقابله با کارکردهای خطرناک ماهواره و اینترنت را بیان کرده و می گوید: استفاده از اینترنت و ماهواره باید مثل زندگی زنبور عسل باشد، همچنانکه زنبور روی گلها می نشیند، از شهد آنها استفاده و آن را به عسل تبدیل می کند.
وی توضیح می دهد: ورودی و خروجی زنبور عسل پاک است پس فرزندان ما باید برای استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات سالم و آگاهانه وارد میدان و آگاهانه نیز خارج شوند و این با آموزش و آگاهی بدست می آید.این مدرس مهارت های زندگی، به سه ویژگی در فرزندان اشاره می کند که تقویت آنها ضرورت دارد.به گفته وی، «داشتن تقوای گریز»، «داشتن تقوای ستیز» و «انتخاب عزیز»، این سه ویژگی هستند.
علیزاده یادآور می شود: «تقوای گریز» بدان معناست که فرزند یاد بگیرد هرگاه با یک گناه، سایت مستهجن و فیلم گناه آلود روبرو شد، فورا از آن فاصله بگیرد و دوری از گناه را در خود تقویت کند.«تقوای ستیز» این است که فرزند یاد بگیرد، هر زمان با یک گناه ، فیلم ناسالم و سایت مبتذل روبرو شد، با آن مبارزه کند، به ایمان خود پناه ببرد و یک روش بهتر را برگزیند یعنی تسلیم نشود.
وابستگی به این دو وسیله علاوه بر این، به آشفتگی خواب، بلوغ زودرس، فاصله گرفتن از اعتقادات و باورهای مذهبی، ایجاد شک و بدبینی میان همسران، دور شدن از فرزندان و ایجاد فاصله ای عمیق در بین اعضای خانواده منجر می شود.تکرار تماشای برنامه های یاد شده از طریق ماهواره، یادگیری و تحصیلات فرزندان را دچار آسیب کرده و در برخی موارد سبب بیماری هایی نظیر چند شخصیتی در افراد می شود
علیزاده درباره «انتخاب عزیز» خاطر نشان می کند: این انتخاب، انتخابی محکم، استوار و سودمند است و علاوه بر اینکه بر علم و دانش ما می افزاید، فرهنگ خودی را هم از ما نمی گیرد.
به گفته وی، این انتخاب ما را عزیز نگه می دارد و احساس ارزشمندی ما را از بین نمی برد، وقتی فرزندان هم «تقوای گریز» داشته باشند و هم «تقوای ستیز»، آن زمان می توانند در این میان یک انتخاب سالم داشته باشند که آن برای نسل جوان لازم و ضروری است.
فرجام سحن آنکه؛ اینترنت و ماهواره پدیده های دو وجهی «جاذب» و «دافع» جهان معاصر هستند که نه می توان از آنها گذشت و نه می توان بی محابا آنها را به خدمت گرفت.
از این رو با هر گونه آگاه سازی و ایجاد بسترهای مناسب برای فهم کاربرد صحیح این پدیده ها می توان میزان حطاها و بروز ناهنجاری اجتماعی را کاهش داد.
بلوغ علمی نسل های کنونی و آینده و نیز گستره فراخ ابزارهای الکترونیک اطلاع رسانی، دیگر جایی برای منع و ممانعت چنین ابزارها و دور نگهداشتن آنها از دسترس فرزندان برای جلوگیری از خطرات احتمالی باقی نگذاشته است اما نباید از نظر دور داشت با تقویت طرفیت ها و آموزش بهره وری و دادن چراغ «دانایی» به دست آنها - فرزندان - می توان آنها را در انتخاب صحیح یاری داد.
